ﭼﻜﻴﺪه ﺳﺒﺐ ﺷﻨﺎﺳﻰ و درﻣﺎن ﺷﻮره ﺳﺮ از دﻳﺮﺑﺎز ﺗﺎ اﻣﺮوز
ﺷﻮره ﺳﺮ ﻳﻜﻲ از ﺷﺎﻳﻌﺘﺮﻳﻦ ﺷﻜﺎﻳﺖﻫﺎى ﻣﺮاﺟﻌﻪﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﻛﻠﻴﻨﻴﻚ ﻫﺎى ﭘﻮﺳﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻘﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺑﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ و وﺟﻬﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﻓﺮاد ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ وﻳﮋه ﺟﻮاﻧﺎن، زﻧﺎن و اﻓﺮاد ﺗﺤﺼﻴﻞﻛﺮده دارد. اﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻗﺼﺪ دارد ﺗﺎ اﻳﻦ ﻣﺸﻜﻞ را از ﻧﻈﺮﮔﺎه ﻃﺐ اﻳﺮاﻧﻲ ﻣﻮرد واﻛﺎوى ﻗﺮاردﻫﺪ (ضمنا ما یک شامپو ضد شوره هم جهت درمان شوره سر به شما معرفی می کنیم) . اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻳﻚ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺮورى ﻛﺘﺎبﺧﺎﻧﻪاى اﺳﺖ ﻛﻪ در آن ﻣﺘﻦ ﻛﺘﺎبﻫﺎى ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻃﺐ اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﺎ روش ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﺤﺘﻮا و ﻣﺒﺘﻨﻲ ﺑﺮ روش ﻧﻤﻮﻧﻪﮔﻴﺮى ﻧﻈﺮى ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺮار داده ﺷﺪهاﺳﺖ. ﻛﻠﻴﺪواژه ﻫﺎى ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﻲ در ﻣﺘﻮن ﻃﺐ اﻳﺮاﻧﻲ ﺣﺰاز، اﺑﺮﻳﻪ، ﺳﺒﻮﺳﻪ و ﻗﻮﺑﺎ ﺑﻮدﻧﺪ.
ﻋﻼوهﺑﺮاﻳﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻣﺮﺗﺒﻂ از ﻣﺘﻦ ﻣﻘﺎﻻت ﻣﻨﺘﺨﺐ ﭘﺎﻳﮕﺎه ﻫﺎى Pubmed، Scopus و SID اﺳﺘﺨﺮاج و ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.ﻃﺐ اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﺮوز ﺷﻮره ﺳﺮ را ﺑﺮاﻳﻨﺪى از ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻋﻮاﻣﻞ دروﻧﻲ و ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﻣﻲداﻧﺪ ﻛﻪ در اﻳﻦ ﻣﻴﺎن ﺑﻪ اﺧﺘﻼل در ﻓﺮاﻳﻨﺪ دﻓﻊ ﻣﻮاد زاﺋﺪ از ﻃﺮﻳﻖ ﭘﻮﺳﺖ و ﻧﻘﺶ آن در اﻳﺠﺎد ﭘﻮﺳﺘﻪرﻳﺰى ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮى دارد.
ﺣﻜﻤﺎى ﻃﺐ اﻳﺮاﻧﻲ در ﻛﻨﺎر درﻣﺎن ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺷﻮره ﺳﺮ، ﺑﻪ ﺗﻐﺬﻳﻪ، ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﺷﺨﺼﻲ، وﺿﻌﻴﺖ دﺳﺘﮕﺎه ﮔﻮارش، وﺿﻌﻴﺖ ﺳﻼﻣﺖ ﺳﺎﻳﺮ اﻋﻀﺎ و ﻗﻮاى ﻣﻐﺰ ﻧﻴﺰ جهت درمان شوره سر ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪاﻧﺪ و از اﺻﻼح آﻧﻬﺎ ﻏﺎﻓﻞ ﻧﺒﻮدهاﻧﺪ.ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ ﺑﻪ ﻓﺮﺿﻴﻪﻫﺎى ﻣﻮﺟﻮد در ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺐ اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﻪ وﻳﮋه ﻧﻘﺶ ﻏﻠﻈﺖ ﺗﺮﺷﺤﺎت ﭘﻮﺳﺘﻲ در زﻣﻴﻨﻪﺳﺎزى ﺑﺮاى ﺑﺮوز ﭘﻮﺳﺘﻪرﻳﺰى، ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ را ﺑﺮاى ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ در درﻣﺎن ﺷﻮره ﺳﺮ رﻗﻢ ﺑﺰﻧﺪ.
مقدمه شوره سر ، درمان شوره سر و شامپو ضد شوره
ﺷﻮره ﺳﺮ (Dandruff) از ﺷﺎﻳﻊﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﺎﻳﺖﻫﺎى ﻣﺮاﺟﻌﻪﻛﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﻛﻠﻴﻨﻴﻚﻫﺎى ﭘﻮﺳﺖ و ﻣﻮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﺪود ﻧﻴﻤﻲ از ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺰرﮔﺴﺎﻻن دﻧﻴﺎ درﮔﻴﺮ آن ﻫﺴﺘﻨﺪ .(Borda and Wikramanayake, 2015) اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرى ﻣﻌﻤﻮﻻ از ﺳﻦ ﺑﻠﻮغ ﺷﺮوع ﻣﻲﺷﻮد و ﺗﺎ ۵٠ ﺳﺎﻟﮕﻲ اداﻣﻪ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ و ﺑﻌﺪ از آن رو ﺑﻪ ﻛﺎﻫﺶ ﻣﻲﮔﺬارد .(Grimalt, 2007)
ﻋﻼﻣﺖ اﺻﻠﻲ اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرى ﭘﻮﺳﺘﻪرﻳﺰى ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ﺧﺎرش ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ. اﻟﺒﺘﻪ رﻳﺰش ﻣﻮ ﻧﻴﺰ از ﻋﻼﻳﻢ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺷﻮره ﺳﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﺰوﻣﺎ ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﺎ ﺷﺪت آن ﻧﺪارد .(Bouillon and Wilkinson, 2005) ﺑﺴﻴﺎرى از ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرى را ﺑﺎ درﻣﺎﺗﻴﺖ ﺳﺒﻮره در ﻳﻚ ﻃﻴﻒ ﻗﺮار ﻣﻲ دﻫﻨﺪ .(Grimalt, 2007)
ﺷﻮره ﺳﺮ ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى اﻟﺘﻬﺎﺑﻲ ﻣﺨﻔﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺧﻼف درﻣﺎﺗﻴﺖ ﺳﺒﻮره، در ﻇﺎﻫﺮ ﻋﻼﻣﺘﻲ از اﻟﺘﻬﺎب در آن دﻳﺪه ﻧﻤﻲﺷﻮد. در اﻳﺠﺎد ﺷﻮره ﺳﺮ ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎى ﻣﺨﺘﻠﻔﻲ را دﺧﻴﻞ ﻣﻲداﻧﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ ﻗﺎرﭼﻲ از ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎﻻﺳﺰﻳﺎ اﺳﺖ و اﺳﺎس درﻣﺎن شوره سر ﻧﻴﺰ داروﻫﺎى ﺿﺪﻗﺎرچ اﺳﺖ .
ﮔﺮﭼﻪ ﻗﺎرچ ﻣﺎﻻﺳﺰﻳﺎ ﺟﺰﺋﻲ از ﻓﻠﻮر ﻃﺒﻴﻌﻲ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﻲاﻳﺪ وﻟﻲ ﻧﻘﺶ آن در ﺑﺮوز ﺷﻮره ﺳﺮ و ﺗﻌﺪاد دﻳﮕﺮى از ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎى ﭘﻮﺳﺘﻲ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﻜﺎر ﻧﻴﺴﺖ .(Sparber, 2017) ﻣﺎﻻﺳﺰﻳﺎ ﻗﺎرﭼﻲ ﭼﺮﺑﻲدوﺳﺖ اﺳﺖ و ﺑﻪ دﻟﻴﻞ داﺷﺘﻦ آﻧﺰﻳﻢ ﻟﻴﭙﺎز ﺗﺮﺷﺤﺎت ﻏﺪد ﺳﺒﺎﺳﻪ را ﺑﻪ اﺳﻴﺪﻫﺎى ﭼﺮب اوﻟﺌﻴﻚ و آراﺷﻴﺪوﻧﻴﻚ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﺮ اﻳﻦاﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ اﺳﻴﺪﻫﺎى ﭼﺮب آزاد ﻋﺎﻣﻞ اﺧﺘﻼل در ﻋﻤﻠﻜﺮد ﻻﻳﻪ ﻛﻮرﻧﺌﻮم اﺳﺘﺮاﺗﺌﻮم ﭘﻮﺳﺖ و ﺷﻜﺴﺖ ﺳﺪ اﭘﻴﺪرﻣﻲ و ﺑﺮوز اﻟﺘﻬﺎب اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﭘﻮﺳﺘﻪرﻳﺰى ﻧﻴﺰ اﻳﺠﺎد ﻣﻲ ﮔﺮدد . اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻌﻀﻲ از ﻣﺆﻟﻔﻴﻦ ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎور ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺷﻮره ﺳﺮ ﻳﻚ واﻛﻨﺶ آﻟﺮژﻳﻚ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺎرچ ﻣﺎﻻﺳﺰﻳﺎ اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻫﺮ روى ﻧﻘﺶ اﻟﺘﻬﺎب و ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎى اﻟﺘﻬﺎﺑﻲ را در ﺑﺮوز ﺷﻮره ﺳﺮ ﻧﻤﻲﺗﻮان ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺖ .
ﺳﺎﻳﺮ ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ در ﺑﺮوز ﺷﻮره ﺳﺮ ﻣﺆﺛﺮ داﻧﺴﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺳﺪ ﺑﺎﻓﺖ ﭘﻮﺷﺸﻲ ﭘﻮﺳﺖ، ﻣﻴﺰان ﺗﺮﺷﺢ ﻏﺪد ﺳﺒﺎﺳﻪ، ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻳﻤﻨﻲ، ﻋﻮاﻣﻞ ﻧﻮروژﻧﻴﻚ و اﺳﺘﺮﺳﻬﺎى روﺣﻲ-رواﻧﻲ و ﺗﻐﺬﻳﻪ .(Borda and Wikramanayake, 2015) اﺗﻴﻮﻟﻮژى اﻳﺠﺎد ﺷﻮره ﺳﺮ ﻫﻨﻮز ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ وﻟﻲ ﺑﺮوز و ﺷﺪت ﺷﻮره ﺳﺮ در ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﺳﻪ ﻓﺎﻛﺘﻮر اﺳﺎﺳﻲ اﺳﺖ اول ﻣﻴﺰان ﺗﺮﺷﺤﺎت ﻏﺪد ﺳﺒﺎﺳﻪ، دوم ﻣﻴﺰان ﺗﻜﺜﻴﺮ ﻗﺎرچ و ﺳﻮم اﺳﺘﻌﺪاد ﻓﺮد ﻛﻪ ﻣﺘﺄﺛﺮ از ﻓﺎﻛﺘﻮرﻫﺎى ژﻧﺘﻴﻚ، ﻧﻮروژﻧﻴﻚ، ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮژﻳﻚ و ﺗﻐﺬﻳﻪ اى اﺳﺖ .
اﻟﺒﺘﻪ ﺷﻮره ﺳﺮ از اﺧﺘﻼﻻﺗﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻴﻤﺎرى ﺗﻠﻘﻲ ﻧﻤﻲ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻣﺸﻜﻞ زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲﺷﻮد .(Greaves, 2016) ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺎل ﺑﻪ دﻟﻴﻞ ﺷﻴﻮع ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎﻻ و ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﻨﻔﻲ ﺑﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ و رواﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﻴﻤﺎران ﺑﻪ وﻳﮋه زﻧﺎن، ﺟﻮاﻧﺎن و اﻓﺮاد ﺗﺤﺼﻴﻞ ﻛﺮده رﻓﻊ آن از اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺎﻻﻳﻲ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ و ﺗﺎﻛﻨﻮن داروﻫﺎى ﻣﺘﻌﺪدى ﺑﺮاى اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻪ دﺳﺘﻪ داروﻳﻲ اﺻﻠﻲ ﺑﺮاى اﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮر وﺟﻮد دارد؛ داروﻫﺎى ﻛﺮاﺗﻮﻟﻴﺘﻴﻚ، داروﻫﺎى ﺿﺪﻗﺎرچ و داروﻫﺎى ﻣﻬﺎرﻛﻨﻨﺪه ﺗﻜﺜﻴﺮ اﭘﻴﺪرم .(Grimalt, 2007) ﻣﺸﻜﻞ اﺻﻠﻲ در درﻣﺎن ﺷﻮره ﺳﺮ اﻳﻦ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻗﻄﻊ داروﻫﺎ، ﺑﻌﺪ ١-٢ ﻫﻔﺘﻪ، ﻋﻼﻳﻢ ﻋﻮد ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ .
ﻓﺮآﻳﻨﺪﺷﻨﺎﺳﻲ ﺑﺮوز ﺷﻮره ﺳﺮ
از دﻳﺪﮔﺎه ﻃﺐ اﻳﺮاﻧﻲ ﭘﻮﺳﺖ ﻳﻜﻲ از اﻋﻀﺎى دﻓﻌﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮاد زاﺋﺪ ﻣﻮﺟﻮد در ﺑﺎﻓﺘﻬﺎ و ﻋﺮوق را ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻣﺤﺴﻮس ﻣﺜﻞ ﻋﺮق و ﭼﺮک، و ﻏﻴﺮﻣﺤﺴﻮس دﻓﻊ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ. ﺑﺎ اﻳﻦ ﺣﺴﺎب وﺿﻌﻴﺖ ﭘﻮﺳﺖ، ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺮى از وﺿﻌﻴﺖ ﻋﻤﻠﻜﺮد و ﺳﻼﻣﺖ اﻋﻀﺎ و ﺑﺎﻓﺖﻫﺎى داﺧﻠﻲ اﺳﺖ. اﮔﺮ ﻓﺮاﻳﻨﺪ دﻓﻊ ﻣﻮاد زاﺋﺪ از ﻃﺮﻳﻖ ﭘﻮﺳﺖ دﺳﺘﺨﻮش ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻮد ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺮوز ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎى ﭘﻮﺳﺘﻲ ﺑﻴﺎﻧﺠﺎﻣﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ ﺗﻐﻴﻴﺮات،ﺑﺮوز ﺗﻐﻴﻴﺮ در ﻏﻠﻈﺖ و ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻣﻮاد دﻓﻌﻲ اﺳﺖ (ﺟﺮﺟﺎﻧﻲ، ١٣٩١).
ﺑﻮﻋﻠﻲ در ﻛﺘﺎب ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ ﻣﺎده ﻳﺎ رﻃﻮﺑﺖ زاﺋﺪ داراى ﺣﺮارت ﻛﻪ ﻗﺮار اﺳﺖ از ﻃﺮﻳﻖ ﭘﻮﺳﺖ دﻓﻊ ﺷﻮد دﺳﺘﺨﻮش ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻗﻮام ﮔﺮدد ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﻃﻴﻔﻲ از ﺑﻴﻤﺎرىﻫﺎى داراى ﭘﻮﺳﺘﻪ رﻳﺰى و ﺧﺎرش و اﻟﺘﻬﺎب را اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ(که نیاز به درمان شوره سر را ایجاد میکند). او ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻲ دﻫﺪ ﻛﻪ اﮔﺮ اﻳﻦ رﻃﻮﺑﺖ زاﺋﺪ ﮔﺮم، ﺑﺴﻴﺎر رﻗﻴﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻏﻴﺮﻣﺤﺴﻮس و اﮔﺮ رﻗﻴﻖ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﻋﺮق و اﮔﺮ ﻏﻠﻴﻆ ﺗﺮ ﺷﻮد ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﭼﺮک دﻓﻊ ﻣﻲﺷﻮد. اﻣﺎ اﮔﺮ ﻏﻠﻈﺖ اﻳﻦ ﻣﺎده ﺑﻴﺶ از اﻳﻦ اﻓﺰاﻳﺶ ﻳﺎﺑﺪ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ در ﻻﻳﻪ ﻓﻮﻗﺎﻧﻲ ﭘﻮﺳﺖ ﭘﻮﺳﺘﻪ رﻳﺰى اﻳﺠﺎد ﻛﻨﺪ و ﺷﻮره ﺳﺮ را ﺑﺎﻋﺚ ﮔﺮدد. اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ ﻏﻠﻈﺖ اﻳﻦ رﻃﻮﺑﺖ ﻃﻴﻔﻲ از ﺑﻴﻤﺎرىﻫﺎى داراى ﭘﻮﺳﺘﻪ رﻳﺰى ﻗﺎﺑﻠﻴﺖ ﺑﺮوز و ﻇﻬﻮر ﭘﻴﺪا ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ (اﺑﻦ ﺳﻴﻨﺎ، ١٣٨٣).
ﺣﻜﻤﺎ ﺑﻴﺎن ﻛﺮدهاﻧﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻣﺎده زاﺋﺪى ﻛﻪ دﺳﺘﺨﻮش ﻓﺴﺎد و اﻓﺰاﻳﺶ ﻏﻠﻈﺖ ﺷﻮد ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﻮﺳﺘﻪ رﻳﺰى در ﭘﻮﺳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﮔﺮدد، وﻟﻲ اﻳﻦ ﻣﺎده ﺧﺮوﺟﻲ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﻏﻠﻈﺖ، ﻛﻴﻔﻴﺖ ﮔﺮم ﻳﺎ ﮔﺰﻧﺪه ﻧﻴﺰ دارد، ﻛﻪ ﻃﻲ ﻓﺮاﻳﻨﺪى ﻛﻪ اﺻﻄﻼﺣﺎً اﺣﺘﺮاق ﻳﺎ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻧﺎﻣﻴﺪه ﻣﻲﺷﻮد ﻛﺴﺐ ﻧﻤﻮده و ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ دﻟﻴﻞ ﺧﺎرش ﻧﻴﺰ ﭘﻮﺳﺘﻪ رﻳﺰى را ﻫﻤﺮاﻫﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﭘﺪﻳﺪه ﺳﻮﺧﺘﻦ در اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺼﺪاﻗﻲ از وﺟﻮد اﻟﺘﻬﺎب در ﻣﻮﺿﻊ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ (اﺑﻦ ﺳﻴﻨﺎ، ١٣٨٣) (ﻧﺎﻇﻢ ﺟﻬﺎن، ١٣٨٧) (ﺟﺮﺟﺎﻧﻲ، ١٣٩١).
از ﻧﻈﺮ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻴﺰ ﺷﻮره ﺳﺮ را اﻳﻦﮔﻮﻧﻪ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﻛﺮدهاﻧﺪ ﻛﻪ اﺟﺴﺎﻣﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﻮس ﮔﻨﺪم اﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺧﺸﻮﻧﺖ در ﻟﻤﺲ، ﻣﻲﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺮﻃﻮب ﻳﺎ ﺧﺸﻚ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﻼﺻﻪ ٣ﭘﺪﻳﺪه ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺳﻮﺧﺘﻦ،اﻓﺰاﻳﺶ ﻏﻠﻈﺖ وﻓﺴﺎد ﻣﻮﺟﺐ اﻳﺠﺎد ﺷﻮره در ﺳﺮ ﻣﻲﺷﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻔﺼﻴﻞ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻣﻮاد زاﺋﺪ ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮔﺮم ﺷﺪن و اﻓﺰاﻳﺶ ﻏﻠﻈﺖ و ﻓﺴﺎد آﻧﻬﺎﺳﺖ، ﺗﺠﻤﻊ اﺧﻼط ﻓﺎﺳﺪ زﻳﺮ ﭘﻮﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺟﺪا ﺷﺪن ﭘﻮﺳﺖ و ﺣﺘﻲ از ﺑﻴﻦ رﻓﺘﻦ ﻓﻮﻟﻴﻜﻮلﻫﺎى ﻣﻮ ﻣﻲﮔﺮدد. (ﻧﺎﻇﻢ ﺟﻬﺎن، ١٣٨٧) (٣-۶)
ﺳﺒﺐ ﺷﻨﺎﺳﻲ اﻳﺠﺎد ﺷﻮره ﺳﺮ:
ﭘﻮﺳﺘﻪ رﻳﺰى در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﺮ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ دﻻﻳﻞ زﻳﺮ اﻳﺠﺎد ﮔﺮدد (نکته مهم درمان شوره سر) :
● ﻓﺴﺎد ﻣﺰاج ﻻﻳﻪ ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﭘﻮﺳﺖ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺟﻤﺠﻤﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ ﭘﻮﺳﺘﻪ رﻳﺰى ﺧﻮد را ﻧﺸﺎن ﻣﻲ دﻫﺪ.
● ﺧﺸﻜﻲ ﻣﺰاج ﭘﻮﺳﺖ ﺳﺮ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺘﻪ رﻳﺰى ﻣﻲ اﻧﺠﺎﻣﺪ.
● ﺳﻮء ﻣﺰاج ﻓﺮاﮔﻴﺮ در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﺮ ﻛﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﭘﻮﺳﺘﻪ رﻳﺰى در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﺮ ﺑﺎ ﻋﻼﻳﻤﻲ در ﺳﺎﻳﺮ اﺟﺰاى ﺳﺮ و ﻧﻴﺰ ﻋﻤﻠﻜﺮدﻫﺎى ﻣﻐﺰى ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.
● اﺧﺘﻼل در ﺳﺎﻳﺮ اﻋﻀﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺠﻤﻊ ﻣﻮاد زاﺋﺪ در ﺑﺪن ﺷﻮد. ﺗﺠﻤﻊ ﻣﻮاد زاﺋﺪ در ﺑﺪن ﺷﺮاﻳﻂ را ﺑﺮاى ﺳﻮﺧﺘﻦ و ﻏﻠﻴﻆ ﺷﺪن آﻧﻬﺎ ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﭘﻮﺳﺘﻪ رﻳﺰى در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از ﻋﻼﻳﻢ ﻫﻤﺮاه و ﻋﻮارض آن ﺑﺮوز ﻛﻨﺪ (اﺑﻦ ﺳﻴﻨﺎ، ١٣٨٣) (ﻧﺎﻇﻢ ﺟﻬﺎن، ١٣٨٧) (رازى، ١٣٧٩).
● ﺗﻐﻴﻴﺮ در ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺧﻮن ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺘﻪ رﻳﺰى در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﺮ ﺑﻴﺎﻧﺠﺎﻣﺪ (رازى، ١٣٧٩).
اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻲ ﺗﻮان ﻣﺠﻤﻮع اﻳﻦ اﺳﺒﺎب را در دو دﺳﺘﻪ ﺟﺎى داد، ﻳﻜﻲ ﺑﻴﻤﺎرى ﻣﺤﺪود ﺑﻪ ﻻﻳﻪ ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﭘﻮﺳﺖ ﺳﺮ، دوم درﮔﻴﺮى ﻻﻳﻪ ﺑﻴﺮوﻧﻲ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل اﺧﺘﻼل در ﻋﻤﻠﻜﺮد ﺳﺎﻳﺮ اﻋﻀﺎ (ﺟﺮﺟﺎﻧﻲ، ١٣٩١).
ﻋﻮاﻣﻞ ﺧﻄﺮ ﺑﺮوز ﺷﻮره ﺳﺮ:
ﻋﻮاﻣﻞ ﺧﻄﺮى ﻛﻪ ﺑﺮاى ﺑﺮوز ﺷﻮره در ﺳﺮ ﺑﻴﺎن ﺷﺪه ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ اﺳﺖ:
● اﺳﺘﺤﻤﺎم ﻧﺎﻣﻨﻈﻢ
(عدم استفاده از شامپو ضد شوره-دکتر کامکار)
● ﺳﻮء ﻫﺎﺿﻤﻪ و ﺗﺠﻤﻊ ﺗﺮﺷﺤﺎت ﻏﻠﻴﻆ و ﭼﺴﺒﻨﺪه در ﻣﻌﺪه
● ﺗﺮ ﺑﻮدن ﻣﺰاج ﻣﻐﺰ
● ﺳﻦ ﻛﻮدﻛﻲ و ﭘﻴﺮى (ﻧﺎﻇﻢ ﺟﻬﺎن، ١٣٨٧)
● ﻧﺎزﻛﻲ ﭘﻮﺳﺖ ﺳﺮ ﻳﺎ ﺗﻤﺎم ﺑﺪن (رازى، ١٣٧٩)
● اﺳﺘﻔﺎده ﺑﻴﺶ از ﺣﺪ از ﻏﺬاﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺮاﻳﻂ را ﺑﺮاى ﺳﻮﺧﺘﻦ ﻣﺎﻳﻌﺎت ﺑﺪﻧﻲ و اﻓﺰاﻳﺶ ﻏﻠﻈﺖ آﻧﻬﺎ ﻳﺎ ﺧﺮوج ﻣﻮاد زاﺋﺪ از ﻃﺮﻳﻖ ﭘﻮﺳﺖ ﺳﺮ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﻲ آورﻧﺪ ﻣﺜﻞ ﻏﺬاﻫﺎى ﺗﻨﺪ و ﺗﻴﺰ ﺑﻪ وﻳﮋه ﺧﺮدل و ﭘﻴﺎز و ﺗﺮه، ﮔﻮﺷﺖﻫﺎى ﺧﺸﻚ ﺷﺪه، ﻏﺬاﻫﺎى ﻏﻠﻴﻆ ﻣﺜﻞ ﺑﺎﻗﻼ و ﻏﺬاﻫﺎﻳﻲ ﻣﺜﻞ ﻫﻨﺪواﻧﻪ (ﺣﺮاﻧﻲ، ١٣٧۶) (رازى، ١٣۶٩).
ﻋﻼﻣﺖ ﺷﻨﺎﺳﻲ شوره سر:
از ﻧﻈﺮ ﺑﺎﻟﻴﻨﻲ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻦ، ﻣﺰاج، ﺳﺒﻚ زﻧﺪﮔﻲ، رﻧﮓ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻫﺎ و ﭘﻮﺳﺖ ﺳﺮ، وﻳﮋﮔﻲ ﻫﺎى ﻗﺎﺑﻞ ﻟﻤﺲ و ﻣﺸﺎﻫﺪه ﭘﻮﺳﺖ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﺮ و ﺻﻮرت و ﻋﻼﻳﻢ ﻫﻤﺮاه در ﺳﺎﻳﺮ اﻋﻀﺎ در ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺳﺒﺐ ﺑﻴﻤﺎرى ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻨﺪه اﺳﺖ. ﻳﻜﻲ از ﻣﻮاردى ﻛﻪ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﺣﻜﻤﺎ ﺑﻮده رﻧﮓ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﻮده اﺳﺖ ﻛﻪ آن را ﻧﺸﺎﻧﻪ اى از ﻣﺎده ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎرى داﻧﺴﺘﻪ اﻧﺪ. اﻳﻦ رﻧﮓ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﺪ ﺳﻔﻴﺪ، ﻗﺮﻣﺰ، زرد، ﺧﺎﻛﺴﺘﺮى ﻳﺎ ﺳﻴﺎه و ﻳﺎ ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ از آﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮع ﻣﻮاد ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻴﻔﻲ از ﺳﻔﻴﺪ ﺗﺎ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮى داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ (ﻧﺎﻇﻢ ﺟﻬﺎن، ١٣٨٧) (رازى، ١٣۶٩).
ﺷﺪت ﺑﻴﻤﺎری شوره سر:
در اﻛﺜﺮ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺑﻴﻤﺎرى داراى ﺳﻪ درﺟﻪ ذﻛﺮ ﺷﺪه ﻛﻪ در ﺷﺪﻳﺪﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻴﻤﺎرى ﭘﻮﺳﺖ را زﺧﻤﻲ ﻧﻤﻮده و رﻳﺸﻪ ﻫﺎى ﻣﻮ را ﻧﻴﺰ ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ (اﺑﻦ ﺳﻴﻨﺎ، ١٣٨٣) (ﻧﺎﻇﻢ ﺟﻬﺎن، ١٣٨٧) (رازى، ١٣٧٩) (ﺟﺮﺟﺎﻧﻲ، ١٣٩١).
درﻣﺎن شوره سر و شامپو ضد شوره:
درﻣﺎن ﺷﻮره ﺳﺮ ﺑﺮ اﺳﺎس درﺟﻪ درﮔﻴﺮى، ﺑﻪ ﺷﺮح زﻳﺮ اﺳﺖ:
● ﺧﻔﻴﻒ: اﺳﺎس درﻣﺎن در اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ رﻃﻮﺑﺖ دﻫﻲ و ﻻﻳﻪ ﺑﺮدارى ﺧﻔﻴﻒ اﺳﺖ، ﻟﺬا اﺳﺘﻌﻤﺎل ﻣﻮﺿﻌﻲ روﻏﻨﻬﺎﻳﻲ ﻣﺜﻞ روﻏﻦ ﮔﻞ و روﻏﻦ ﺑﻨﻔﺸﻪ، ﻳﺎ داروﻫﺎى ﻟﻌﺎﺑﻲ ﻣﺜﻞ ﻟﻌﺎب ﺧﻄﻤﻲ و ﻟﻌﺎب اﺳﻔﺮزه و ﺟﻮﺷﺎﻧﺪه ﺷﻨﺒﻠﻴﻠﻪ، ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داروﻫﺎى ﻻﻳﻪ ﺑﺮدار (ﺟﺎﻟﻲ) ﺧﻔﻴﻒ ﻣﺜﻞ ﺟﻮﺷﺎﻧﺪه ﭼﻐﻨﺪر و ﻋﺼﺎرهى ﺑﺮگ آن و ﺗﺨﻢ ﺧﺮﺑﺰه و آرد ﻧﺨﻮد و آرد ﺗﺮﻣﺲ و آرد ﺑﺎﻗﻼ ﻣﻮرد ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ (اﺑﻦ ﺳﻴﻨﺎ، ١٣٨٣) (ﻧﺎﻇﻢ ﺟﻬﺎن، ١٣٨٧). رازى ﺑﺮاى ﺷﻮره ﺧﻔﻴﻒ، روﻏﻦ ﻣﺎﻟﻲ ﺷﺒﺎﻧﻪ و اﺳﺘﺤﻤﺎم روز ﺑﻌﺪ از آن و ﻣﺎﻟﻴﺪن ﻟﻌﺎﺑﺎت ﺑﻪ ﺳﺮ را ﻛﺎﻓﻲ ﻣﻲداﻧﺪ (رازى، ١٣٧٩). شامپو ضد شوره (دکتر کامکار)
● ﻣﺘﻮﺳﻂ: اﺳﺎس درﻣﺎن در اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ اﺳﺘﻔﺎده از داروﻫﺎى ﻻﻳﻪ ﺑﺮدار ﻗﻮى اﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺪرت ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻣﻮاد زاﺋﺪ را ﻧﻴﺰ داﺷﺘﻪﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﺜﻞ آرد ﻧﺨﻮد و آب ﭼﻐﻨﺪر ﻫﻤﺮاه ﻛﻤﻲ ﺧﺮدل و ﺻﺎﺑﻮن، ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از آﻧﻬﺎ داروﻫﺎى رﻃﻮﺑﺖ ﺑﺨﺶ ﻧﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﻴﺮد ﺗﺎ ﻋﺎرﺿﻪاى رخ ﻧﺪﻫﺪ.
● ﺷﺪﻳﺪ: اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﺗﺠﻤﻊ ﻣﻮاد زاﺋﺪ در ﺑﺪن اﺳﺖ وﻟﺬا ﺑﺮاى درﻣﺎن آن ﺑﺎﻳﺪ اﺑﺘﺪا ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻓﺼﺪ ﻳﺎ داروﻫﺎى ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺣﺎوى ﺻﺒﺮ ﻳﺎ ﺷﺤﻢ ﺣﻨﻈﻞ، ﺑﺪن را از ﻣﻮاد زاﺋﺪ ﺗﺠﻤﻊ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺧﺎﻟﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﺗﺎ درﻣﺎن ﻣﺆﺛﺮ واﻗﻊ ﺷﻮد و ﻋﻮد ﻧﻜﻨﺪ. ﺑﻌﺪ از ﻛﺎﻫﺶ ﺑﺎر ﻣﻮاد زاﺋﺪ، درﻣﺎن ﻣﻮﺿﻌﻲ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از داروﻫﺎى ﻻﻳﻪ ﺑﺮدار ﻗﻮى ﻣﺜﻞ ﺑﻮره، ﮔﻮﮔﺮد و ﺳﺮﻛﻪ ﺻﻮرت ﮔﻴﺮد و ﺑﺮاى ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى از ﻋﻮارض داروﻫﺎى ﻻﻳﻪ ﺑﺮدار ﻟﻌﺎبﻫﺎى ﻣﻌﺘﺪل و روﻏﻦ ﻣﺎﻟﻲ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آﻧﻬﺎ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﮔﺮدد (اﺑﻦ ﺳﻴﻨﺎ، ١٣٨٣) (ﻧﺎﻇﻢ ﺟﻬﺎن، ١٣٨٧) (رازى، ١٣٧٩) (ﺟﺮﺟﺎﻧﻲ، ١٣٩١) (اﺧﻮﻳﻨﻲ، ١٣٧١) (ﺳﻤﺮﻗﻨﺪى، ١٣٨٧) (زﻫﺮاوى، ١٣٨٣).
داروﻫﺎی ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده درمان شوره سر:
ﺳﻪ دﺳﺘﻪ داروﻳﻲ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺮاى ﺷﻮره ﺳﺮ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:
● داروﻫﺎى ﺟﺎﻟﻲ و ﻣﺤﻠﻞ ﺑﺮاى ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻫﺎ و ﺑﻪ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺑﺮدن ﻣﻮاد ﻣﺤﺘﺒﺲ در ﭘﻮﺳﺖ
● داروﻫﺎى رﻃﻮﺑﺖ ﺑﺨﺶ، روﻏﻨﻬﺎ و داروﻫﺎى ﻟﻌﺎﺑﻲ ﺟﻬﺖ ﻛﺎﻫﺶ ﺧﺸﻜﻲ و ﭘﻴﺸﮕﻴﺮى از ﻋﻮارض داروﻫﺎى ﺟﺎﻟﻲ
● داروﻫﺎى ﻗﺎﺑﺾ ﻛﻪ ﺑﻪ داروﻫﺎى ﺟﺎﻟﻲ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﭘﻮﺳﺖ ﺳﺮ ﻣﺎﻧﻊ ﻋﻮد ﺷﻮره ﺳﺮ ﺷﻮﻧﺪ.
شامپو ضد شوره ویشکا(دکتر کامکار)
ﺳﺎﻳﺮ ﺗﻮﺻﻴﻪ ﻫﺎی درمان شوره سر:
● ﻛﺎﻫﺶ ﻣﺼﺮف ﻏﺬاﻫﺎى ﻏﻠﻴﻆ و دﻳﺮﻫﻀﻢ
● ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺠﻢ ﻏﺬا
● اﺳﺘﻔﺎده از ﻏﺬاﻫﺎى داراى ﻣﺰاج ﻣﻌﺘﺪل ﻳﺎ ﻣﺰاج ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺳﺒﺐ ﺑﻴﻤﺎرى (ﻣﺠﻮﺳﻲ اﻫﻮازى، ١٣٨٧)
● اﺳﺘﻔﺎده از ﻏﺬاﻫﺎى ﻣﻌﺘﺪل ﻣﺜﻞ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺷﻴﺮه اﻧﮕﻮر ﺑﺎ روﻏﻦ ﺑﺎدام
● اﺳﺘﺤﻤﺎم ﻣﻨﻈﻢ (با شامپو ضد شوره ویشکا-پیشنهاد دکتر کامکار)
● ﺗﺮاﺷﻴﺪن ﺳﺮ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻨﻈﻢ و روﻏﻦ ﻣﺎﻟﻲ آن (اﺑﻦ ﻧﻔﻴﺲ، ١٣٨٧)
ﭘﻴﺶ آﮔﻬﻲ در مورد شوره سر:
ﺣﺰاز در ﻃﺐ اﻳﺮاﻧﻲ ﻳﻚ ﺑﻴﻤﺎرى ﭘﻴﺸﺮوﻧﺪه در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﻛﻪ در ﺻﻮرت ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ در درﻣﺎن، ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرى ﻃﻠﻖ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲﮔﺮدد؛ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ اﻓﺰاﻳﺶ ﺣﺠﻢ و ﭼﺴﺒﻨﺪﮔﻲ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻫﺎ، ﺑﺮاق ﺷﺪن آﻧﻬﺎ، ﻧﻔﻮذ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﻴﻤﺎرى ﺑﻪ رﻳﺸﻪ ﻣﻮ، رﻳﺰش ﻣﻮ و ﺧﺸﻜﻲ ﻣﺰاج ﺳﺮ ﺑﺮوز ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و درﻣﺎن آن ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻣﻲﺷﻮد (ﻧﺎﻇﻢ ﺟﻬﺎن، ١٣٨٧).
ﺑﺤﺚ و ﻧﺘﻴﺠﻪﮔﻴﺮی در مورد شوره سر:
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ و درﺟﻪ ﺑﻨﺪى ﺣﺰاز در ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺐ اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲرﺳﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎرى ﺑﻪ ﻃﻴﻔﻲ از ﺑﻴﻤﺎرى ﻫﺎى داراى ﭘﻮﺳﺘﻪرﻳﺰى در ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﺮ اﺷﺎره دارد ﻛﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ آﻧﻬﺎ ﺷﻮره ﺳﺮ، درﻣﺎﺗﻴﺖ ﺳﺒﻮره اﺳﺖ. ﻣﺜﻼ ﺗﻮﺻﻴﻒ ﺣﺰاز درﺟﻪ دو ﻛﻪ ﻋﻼوه ﺑﺮ ﭘﻮﺳﺘﻪ رﻳﺰى ﺑﺎ اﻟﺘﻬﺎب ﻧﻴﺰ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ ﻳﺎدآور درﻣﺎﺗﻴﺖ ﺳﺒﻮره اﺳﺖ ﻳﺎ ﺗﻮﺻﻴﻒ رﻧﮓ ﭘﻮﺳﺘﻪ ﻫﺎ و ﭼﺮب ﺑﻮدن آﻧﻬﺎ ﻧﻴﺰ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ درﻣﺎﺗﻴﺖ ﺳﺒﻮره ﻫﻤﺨﻮاﻧﻲ دارد. اﻟﺒﺘﻪ در ﻃﺐ راﻳﺞ ﻧﻴﺰ ﻋﺪه اى از ﻣﺤﻘﻘﻴﻦ اﻋﺘﻘﺎد دارﻧﺪ ﻛﻪ ﺷﻮره ﺳﺮ و درﻣﺎﺗﻴﺖ ﺳﺒﻮره در ﻳﻚ ﻃﻴﻒ ﺑﻴﻤﺎرى اﻟﺘﻬﺎﺑﻲ ﭘﻮﺳﺘﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ .(Grimalt, 2007) ﺑﻪ ﻫﺮ روى ﻣﺼﺪاق اﻣﺮوزى ﺣﺰاز ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻨﻄﻖ درﻣﺎﻧﻲ ﺑﻴﻤﺎرﻳﻬﺎى ﭘﻮﺳﺘﻪ رﻳﺰ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺳﺮ در ﻃﺐ اﻳﺮاﻧﻲ ﻣﺸﺎﺑﻪ اﺳﺖ و ﻣﻬﻢ ﺗﺸﺨﻴﺺ درﺟﻪ ﺑﻴﻤﺎرى اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮان ﺑﺮ اﺳﺎس آن داروﻫﺎى ﺑﺎ ﺗﻮان ﻣﻨﺎﺳﺐ را ﺑﺮﮔﺰﻳﺪ.
